| Advertentie |
 |
 Over roodverschuiving (‘redshift’) en of dat geldt als een bewijs dat ’t heelal zich uitbreidt en miljarden jaren oud zou zijn...
Een vraag over roodverschuiving: “Bewijst dat niet dat ’t heelal zich uitbreidt? Bewijst dat niet dat ’t heelal miljarden jaren oud is?” Laat me dit uitleggen.
De vraag is, wat veroorzaakt dat de zwarte lijnen van deze sterren naar ’t rood zijn verschoven? Er zijn verschillende theorieën. De meest geaccepteerde en die wellicht als enige geleerd wordt op school, is dat roodverschuiving ontstaat door ’t Doppler-effect. Als je bij een railspoor staat en een trein komt op je af, dan wordt ’t geluid in elkaar gedrukt, en gaat de toon omhoog. Wanneer de trein je voorbijgaat wordt het geluid uitgestrekt, zodat de toon omlaag gaat. Het gaat ééééé úúúúú wanneer hij voorbij gaat. Het Doppler-effect. Dit gebeurt wanneer het geluid voorbij jou gaat, of jij voorbij het geluid, je krijgt ’t Doppler-effect, een verandering van toon. De theorie is dat als ’n ster op ons afkomt, dat de lichtgolven in elkaar worden gedrukt, een blauwverschuiving. Als ’t ons verlaat, een roodverschuiving. Licht wordt uitgestrekt. Da's de theorie. De echte oorzaak weet niemand zeker.
Deze persoon zegt: “Dit was een vroeg teken dat roodverschuivingen betrouwbaar de afstand tot quasars bepalen. ’t Diagram toont een wijde verspreiding van helderheid bij iedere roodverschuiving. Of quasars zijn er in ’n extreme hoeveelheid van verschillende lichtsterktes of de roodverschuivingen geven geen afstanden aan.”
Een artikel in Science News: “Andere observaties indiceren dat ’t heelal 8,4 tot 10,6 miljard jaren oud schijnt te zijn. Gebaseerd op de Hubble telescoop, om afstanden tot verre melkwegstelsels te verkrijgen. Tanvir van de Cambridge University en z’n team gebruikten een 2-stappen methode om de Hubble-constante te schatten.” “Zelfs de dichtstbijzijnde Cepheids zijn zo ver weg, dat ’t moeilijk is om de absolute afstand precies te bepalen. Alle verre afstanden in astronomische literatuur zijn alleen daarom al onderworpen aan ’n fout van 10%.”
Astronoom en vriend Danny Faulkner van de Universiteit van South Carolina heeft me meegeholpen om met Hugh Ross te debatteren. Hij heeft ’n geweldig artikel op zijn website: ‘De jonge zwakke zon paradox en de leeftijd van ’t zonnestelsel’.
Dit is wat er gebeurt. De atmosfeer van de aarde is circa 160 kilometer dik. Om wrijvingsloos te zijn dient de Space Shuttle 160 kilometer hoog te zijn. 160 kilometer omhoog is niet zo ver. Maar als je naar de atmosfeer kijkt dan heeft het verschillende duidelijke lagen. Op circa 11 tot 13 kilometer hoogte is er een gedeelte waar het heel koud is, -60 tot -75 graden Celsius.
Het is radioactief koolstof, het is onstabiel en valt uit elkaar. Net als drie jongens die verkering hebben met hetzelfde meisje. Die relatie blijft niet voor altijd.
Waarschijnlijk een redelijke veronderstelling, die ik niet betwist. Maar dit is één van de vele veronderstellingen die binnen kunnen komen en dingen zoals koolstofdatering verwarren. Jij bevat waarschijnlijk 0,0000765% koolstof-14. Omdat jij die planten direct of indirect hebt gegeten. Er is balans in de natuur.
Wat ’t ook bevatte, het vervalt. Er was verval toen het nog leefde, maar nu is er niets om te vervangen.
Terwijl het leefde, zou het 0,0000765% moeten bevatten. Als ’t 0,00003825% heeft, dan is het één half-leven lang dood. Of twee of drie half-levens. Theoretisch wordt het nooit nul. Maar voor praktische doelen kan men het na een bepaalde hoeveelheid niet meer meten, het wordt gewoon te weinig. Het gaat van een ½ naar een ¼ naar een ⅛ naar een 1/16, naar niet genoeg om te meten. Geweldig artikel van ‘Institute for Creation Research’. Zij deden het RATE-project, www.icr.org. Ze schreven: “Met hun korte 5.700-jaar half-leven kan geen enkel C14-atoom bestaan in koolstof ouder dan 250.000 jaar. Men kan onmogelijk natuurlijke bronnen van koolstof onder de ijstijdlagen vinden, die niet ’n flinke hoeveelheid C14 hebben. Hoewel zulke lagen worden verondersteld miljoenen of miljarden jaren oud te zijn, zijn conventionele C14-laboratoria op de hoogte van deze onregelmatigheid sinds de vroege jaren 80, en hebben geprobeerd het te elimineren, maar hebben het niet kunnen verklaren. Onlangs heeft ’t beste C14-laboratorium geleerd, gedurende 20 jaar C14-metingen, om monsters uitwendig niet te besmetten. Zulke observaties zijn naar creationisten bevestigd inzake koolmonsters en zelfs dozijnen diamanten.” Denk maar na wat dat betekent. Lesboeken zullen je vertellen: “Kolen werden 250 miljoen jaar geleden gevormd tijdens de Carboon periode.” En toch wanneer ze kool testen, heeft ’t nog steeds C14. Hoe is dat mogelijk? Als alle C14-atomen verdwijnen in zo’n 30 tot 50.000 jaar, waarom zijn er dan nog steeds C14-atomen in kolen? Ik heb ’n idee: “Het is niet 250 miljoen jaar oud.” Van dat antwoord houden ze niet. Ze blijven zoeken totdat ze een ander antwoord vinden, want de mijne vinden ze niet leuk. En diamanten, die volgens hen miljoenen jaren geleden zijn gevormd, bevatten nog steeds C14. Het is onmogelijk ze te besmetten, het is de hardste substantie die we kennen. Hoe krijg je C14 in diamanten? En wanneer werden diamanten gevormd? Superman drukt even een kooltje in elkaar en geeft de diamant dan aan Lois. Men heeft de laatste 20 jaar geleerd diamanten te maken, niet te onderscheiden van natuurlijke diamanten. Ze gebruiken hoge druk om kunstdiamanten te krijgen. Maar ze worden niet zo groot. Het RATE-project boek is moeilijk te lezen. Heel moeilijk te lezen. Jonathan, hoe ver ben je gekomen? Op de helft, na ongeveer een jaar lezen. Het is moeilijk. Een eenvoudiger versie is ’t boek van Donald DeYoung: Duizenden, niet miljarden. Een beknopte weergave in echt Engels. Het is niet miljarden jaren oud. Maar de uitgangspunten van de koolstofdateringen moeten aangestipt worden. Ze zeggen: “C14 vervalt bij een bepaalde snelheid, dus als ’t de helft minder heeft, dan is ’t half zo oud.” Er zijn een paar veronderstellingen die alles verwarren. Het werkt als volgt, we doen water in een ton met de brandslang. Maar wat je niet weet is dat ik gaten in de ton heb gemaakt.
Maar het evenwicht is nog steeds niet bereikt. “Radioactief koolstof wordt 28-37% sneller gevormd, dan dat ’t vervalt.” Stel je komt een kamer binnen en ik zeg: “Deze kaars op de tafel brandt. Wanneer werd het aangestoken? Kom erachter dat het 18 cm hoog was.” Jij zegt: “Dat zegt me niets.” Nu meten we hoe snel ’t brandt. Voor een tijdje meten we de kaars zeer nauwkeurig met een stopwatch. We komen overeen dat de kaars 1 inch per uur brandt. Hier zijn onze twee feiten:
Wanneer werd het aangestoken? Niemand kan het bepalen. Tenzij je wat veronderstellingen doet.
Geen van beiden kan men weten. Je vindt een fossiel in de grond. De hoeveelheid koolstof kan bepaald worden, en ook de vervalsnelheid. Ik betwist geen van beiden.
Als de aarde een water- of ijsmantel boven de atmosfeer had (zie DVD 2), dan zou dat veel zonnestraling blokkeren, wat vorming van C14 verhindert. Dieren die vóór de zondvloed leefden, leefden in ’n wereld met veel minder C14. Misschien niets, maar zeer zeker minder. We graven dus een fossiel op dat 4.400 jaar begraven is geweest. Stel het had toen 4 klikken (nu normaal = 16). We graven 4.400 jaar na de zondvloed een mammoet op en ’t wordt koolstofgedateerd. We nemen aan dat ’t met 16 begon. Na testen blijkt de waarde 2. Dan zeggen we: “Al 4 half-levens!” Maar eigenlijk heeft ’t nog maar één half-leven gehad. Daarom werkt ’t nooit.
Dus als ze ’n artikel in de krant plaatsen: “We hebben een mammoetbot gevonden en het is 17.221 jaar, 6 maanden en 3 dagen oud.” Dan weten ze ’t niet, ze verzinnen het gewoon.
De KBS Tuf (Kay Behrensmeyer). Tuf is een laag as of lava, voornamelijk opeengehoopte as, veranderd in steen. Tuf of tufsteen. Kay Behrensmeyer heeft deze monsters gedateerd met kalium-argon. Hier is de theorie, als een vulkaan uitbarst, dan is het spul en de stenen die eruit komen heel heet. Eventuele gassen ontsnappen dan.
De aarde wordt dus 21 miljoen jaar per jaar ouder, 40 jaar per minuut!
Nu wat problemen wat betreft kalium-argon datering.
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Wanneer licht door een prisma schijnt, wordt het gebroken tot de kleuren van de regenboog; rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. Wanneer je sterrenlicht neemt en het laat schijnen door een prisma gemonteerd op een telescoop, het sterrenlicht wordt dan ook gebroken tot de kleuren van de regenboog; rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. 
Men ziet wat brandt, want verschillende dingen branden in verschillende kleuren. Koper bijvoorbeeld geeft een groen licht weer. Iedere element heeft z’n eigen specifieke kleur. Men weet dan wat er in de ster is en wat brandt, naar aanleiding van de kleur van ’t licht. Je kunt veel van sterrenlicht leren. Echter, in de spectroscoop ziet men kleine zwarte lijnen weergegeven in ’t sterrenlicht, welke indiceren dat ’n bepaald element brandt, echter zijn ze ze naar ’t rood verschoven. Zie het middelste plaatje, de zwarte lijnen zijn verschoven richting ’t rood, de roodverschuiving. 
Niemand weet zeker wat de roodverschuivingen veroorzaakt. De afstand tot sterren kan niet bepaald worden op basis van roodverschuivingen. Men zegt: “Omdat de roodverschuiving groter is, is die ster 0,3 miljard lichtjaren verder weg.” 
Heel veel fantasie gebaseerd op ’n klein beetje wetenschap. Deze persoon zegt in Sky and Telescope magazine: “De enige conclusie voor ons is dat sommige quasars relatief dichtbij zijn. Veel roodverschuiving treedt op door iets anders dan de uitbreiding van ’t heelal.”
Dit artikel zegt: “Quasars met ’n enorme roodverschuiving zijn gevonden in een spiraal melkwegstelsel met ’n veel lagere roodverschuiving.” Hoe kan één ster zich in een melkwegstelsel bevinden en allebei verschillende roodverschuivingen hebben, als dit afstand bepaalt? Ze zouden dezelfde roodverschuiving moeten hebben. Maar ze gaven toe dat deze quasar zich bevond in een melkwegstelsel met verschillende roodverschuivingen, met duidelijk dezelfde afstand. Ze zeiden: “Volgens de oerknaltheorie van ’t heelal zouden quasars zich aan de rand van ’t zichtbare heelal moeten bevinden. Veronderstelde superheldere zwarte gaten met 100 miljoen x de massa van de zon, omgeven met een schijf materiaal. Iets van het materiaal valt in ’t zwarte gat, wat een grote emissie van energie veroorzaakt.”
’t Artikel gaat verder: “Men dient zeer voorzichtig te zijn met conclusies vanwege de Hubble-constante. Metingen hebben grote systematische fouten.” Een artikel in Discover magazine zegt: “Astronomen geloofden dat de Sluier, de resten van één van de best bestudeerde Supernova's, 2500 lichtjaren ver weg was en 18.000 jaren oud. Ze zaten er goed naast. De Sluier is slechts 1500 lichtjaren ver weg en 5000 jaar oud.”
De Bijbel in Jesaja 42 (v. 5): “God strekte de hemelen uit.” Jesaja 45 (v. 12) en Jeremia 10 (v. 12): “Hij strekte de hemelen uit.” Het staat 17x in de Bijbel: “God strekte de hemelen uit.” Wat wordt daarmee bedoeld? Ik vermoed dat Hij de hemelen uitstrekte. Nu misschien wat opties die de roodverschuiving kunnen veroorzaken. Onthoud dat roodverschuiving wellicht de enige wetenschappelijke informatie is die gebruikt wordt om de oerknaltheorie te ondersteunen. Ze kijken naar de sterren en zeggen: “Roodverschuiving, roodverschuiving, roodverschuiving. Alle sterren bewegen zich weg. Dat betekent dat alles zich ooit bevond in één stip. De roodverschuiving bewijst dus de oerknal.” De oerknal is de domste theorie ooit. Mogelijke oorzaken van roodverschuiving kunnen zijn:
Robert Gentry heeft ’n goed artikel op z’n website, halos.com. 
Je kunt daar meer lezen over technische informatie en problemen met de roodverschuiving. Over sterren gesproken, hier een goed boek van Brian Young: The Stars: God's Word in the Sky. Bij ons voor $10. Christenen zouden niet bang moeten zijn voor astronomie. Astrologie is wat anders. God schiep alles. Hier een boek: Astronomy and the Bible. Het is te verkrijgen via onze website. Donald B. DeYoung. Geweldig boek. We dienen astronomie te bestuderen. Bestuderen wat God heeft gemaakt. 
Een controversieel boek van James Kennedy, Coral Ridge Presbyterian Church in Fort Lauderdale, Florida. Hij zegt: “De echte betekenis van de 12 symbolen van de dierenriem. Waarschijnlijk zat daar oorspronkelijk het evangelie in.” Nu is ’t vervallen tot de horoscoop. Zie coralridge.org voor ’t boek. $8,00. Maar de Bijbel spreekt in Job 38:32-33 over sterrenbeelden, de Plejaden en Orion, Mazzaroth en de Wagen. De Bijbel vermeldt sterrenbeelden. Wat betekent dit? Niemand weet ’t zeker, maar sommige christenen denken dit: “Toen God oorspronkelijk de wereld maakte had Adam geen Bijbel. Deze was nog niet geschreven. Dus God gaf Adam het evangelie in de sterren. De 12 sterrenbeelden vertellen ’t verhaal van de verlossing, de komst van Christus en misschien dat de Sfinx (bij de piramide in Egypte) werd gebouwd om ons te vertellen hoe de dierenriem te lezen. 
Het begint met ’t gezicht van ’n vrouw en eindigt met het lichaam van een leeuw. In plaats van in januari te beginnen, begin je met de Maagd, dan de rest, en je eindigt met de Leeuw.” Ik weet ’t niet. Vandaag de dag is de horoscoop verdraaid. Satan verdraait alles wat God heeft gemaakt. Maar er schijnt toch iets in te zitten. Misschien staat het evangelie toch in de sterren. Carl Baugh heeft ’n goede theorie, dat ieder sterrenbeeld verschillende radiogolven produceert. Sterren doen dat. Hij denkt dat de ijsmantel die eerst boven de aarde was, die radiofrequenties kon veranderen in audiogolven, zoals ’n kristalradio die vibreert. En Adam en Eva zouden in staat zijn om de muziek van sterren te horen. Vermeld in Job 38. Waar of niet waar, ’t is een leuke preek. Het hele evangelie werd hun continu toegezongen. Wie weet. 
Nu, volgende vraag: “Is de zon aan het krimpen?” Daar is enige controversie over binnen creationistische groepen gedurende de laatste 10 jaar over deze vraag. De zon is aan het krimpen, daar is geen twijfel aan, maar bewijst dat dat de zon niet miljarden jaren oud is? Ik denk van wel. De zon brandt klaarblijkelijk. Kijk maar eens buiten. Het verliest ongeveer 5 miljoen ton per seconde. Wat ’n afslankingsprogramma. Dat houdt in dat het ooit groter was. Daar hoef je geen genie voor te zijn. Bulletin of the American Astronomical Society had een artikel in 1979 waarvan de geldigheid werd betwist. Er stond: “Sinds 1836 hebben meer dan 100 observeerders in Engeland en Amerika directe visuele metingen gedaan, die suggereren dat de diameter van de zon krimpt met een snelheid van 0,1% per eeuw, oftewel 1,5 meter per uur.”
Deel dat door 0,75 m/u, en de zon kan onmogelijk miljarden jaren oud zijn. Er zijn wel enkele veronderstellingen, bvb., is de verbrandingssnelheid altijd hetzelfde geweest? Maar we weten allemaal dat de zon brandt. We zijn het er allemaal over eens dat de zon kleiner wordt. “Indirecte technieken bevestigen dat de zon krimpt, zij concludeerden dat het uiteenvallen 7x minder zou zijn.” Dit is uit Science magazine. Dit is een kaart van alle observaties. Metingen zijn gedaan met behulp van trigonometrie. De zon is daarvoor dichtbij genoeg. Metingen van de diameter van de zon tonen ’t krimpen van de polen en evenaar. De zon oscilleert, ’t zwelt en trekt samen. Het brandt als een marshmallow. Maar in ’t algemeen neemt volgens de kaart de grootte af. 
Ga je miljarden jaren terug dan neem je aan dat dit een probleem veroorzaakt. Als de zon groter zou zijn, dan zou ’t al snel Mercurius, Venus en de aarde opslorpen. Christenen dienen wijs te zijn en daar geen jaartallen aan te geven. Zeg niet dat het 18,6 miljoen jaar geleden gebeurd zou zijn. De atheïst gaat dan in op het getal en mist het hele concept. Het gaat erom dat de zon brandt. Hij was groter. Dit veroorzaakt een probleem voor je theorie. Een nog groter probleem dan de diameter is de massa van de zon. Zwaartekracht is direct evenredig met de zwaarte of massa van een object. 
Als de zon massiever is, dan is de zwaartekracht groter, en begint ’t planeten in te zuigen. Dit door ze uit hun loopbaan te trekken. De zon krimpt en creëert een probleem voor ’t geloof in een miljarden jaren oud heelal. Maar ik gebruik geen jaartallen. 
“Hoe zit het met koolstofdatering?” Die vraag wordt mij de hele tijd gesteld. Jonathan heeft dit boek gekocht voor $70. De nieuwe is $80. Radio-isotopen en de leeftijd van de aarde. Het RATE-project. Ik ben zeker geen topexpert inzake koolstofdatering. Maar als leraar kan ik dingen uitleggen zo goed als ik kan. Een leraar dient het complexe uit te kunnen leggen aan de gemiddelde persoon. Ik moet zelf eerst dingen begrijpen voordat ik ’t uitleg. Nu kijken we hoe koolstofdatering behoort te werken en de problemen daarbij. Koolstofdatering werd pas in 1949 ontdekt, een kleine 60 jaar geleden. Toen men in 1830 begon te vertellen dat de aarde miljarden jaren oud is vertelden ze dat niet vanwege koolstofdatering. Daar had nog niemand van gehoord. Waarom onderwees men 175 jaar geleden dat de aarde miljarden jaren oud is? Ze hadden miljarden jaren nodig om hun theorie goed te laten lijken, dat was de reden. Ik zeg: “Een kikker wordt een prins door een kus.” U zegt: “Een sprookje.” Maar als ik zeg: “Een kikker wordt een prins als je miljarden jaren wacht.” Dan zegt men: “Nu wordt het geloofwaardig.” Nee, het is nog steeds een sprookje. Het is een stom idee.
Het begon allemaal met de geologische kolom. Zie DVD 4 en 6. De aarde werd opgedeeld in lagen, Kainozoïcum, Mesozoïcum, Paleozoïcum. Iedere laag kreeg een naam, een leeftijd en een index fossiel. Zie DVD 4. Toen zei men: “Nu moeten we bewijzen dat deze lagen oud zijn.” Ze zogen dus wat getallen uit de duim en gebruikten alleen dateringstechnieken die overeen kwamen met de geologische kolom, omdat deze al 180 jaar onderwezen wordt. “Dus het is waar!” Nee, iets hoeft na 180 jaar onderwijs nog niet per sé waar te zijn. Maar dat is de logica van de wetenschappers: “We weten dat de geologische kolom is vastgesteld. Daarom moet koolstofdatering passen, anders verwerpen we ’t of testen we door.” Misschien moeten ze wel 5 of 6 keer testen, voordat het verlangde getal er is. Maar hoe weten ze dan welke de juiste is als men elke keer een ander getal krijgt? “Radiometrische datering is niet uitvoerbaar zonder de geologische kolom.”
Radioactief koolstof is anders dan gewone koolstof. Het ontstaat wanneer straling de atmosfeer raakt. Zonlicht raakt de atmosfeer, knalt tegen stikstof aan, en verandert het in C
Iets zal misgaan. Koolstof-14 is onstabiel, en vindt het niet leuk om koolstof-14 te zijn. Het wil uit deze situatie en valt dus uit elkaar. Gemiddeld valt ongeveer de helft uit elkaar. Dat gebeurt iedere 5.700 jaar. Dit gebeurt volgens een willekeurige procedure. Je hebt dus ’n bult moleculen, maar onbekend is welke uit elkaar vallen. Maar de statistieken vermelden dat de ongeveer de helft iedere 5.700 jaar uit elkaar valt. Koolstof-14 zweeft nu in de atmosfeer net zoals gewoon koolstof en hecht zich aan zuurstof, zoals koolstof vaak doet, en ’t wordt koolstofdioxide. De planten ademen dan CO
Wellicht heb je ooit planten gegeten, of heb je dieren gegeten die planten hebben gegeten. Alles wat we eten zijn planten of dieren die planten hebben gegeten. Planten absorberen CO
Sinds 2005 met een synthetisch proces zijn ze groot. Neem je huisdier, cremeer het lichaam, en druk het tot een diamant. Voor de rest van je leven draag je je hond. Of je ex-vrouw. Maar ik denk niet dat ik dat wil doen. het IRC artikel vervolgt: “Zelfs deze diamanten hebben koolstof-14. Deze kunnen niet besmet worden, wat indiceert dat de aarde slechts duizenden en niet miljarden jaren oud is.”
Tijdens het ingieten lekt ’t water eruit. Net zoals je bankrekening, geld komt binnen maar lekt weg. Wie hier heeft dat al ontdekt? De atmosfeer van de aarde is als die ton. Het krijgt ieder jaar 10 kilo koolstof-14. Het lekt altijd weg via verval. Dus de vraag is: “Hoelang duurt het voordat ’t stadium van evenwicht is bereikt?” Met een ton kun je berekenen, hoeveel er in gaat per minuut, en hoeveel lekt er weg per minuut. Het is dan te berekenen wanneer het evenwicht wordt bereikt. Ze zeiden: “Wanneer wordt ’t evenwicht bereikt in de atmosfeer?” Dus de ontdekkers van koolstofdatering vroegen ze af eind jaren 40: “Hoe wordt ’t evenwicht bereikt in de atmosfeer?” Ze deden verschillende studies en zeiden: “Als we een compleet nieuwe aarde hebben die rondom de zon gaat, hoelang duurt het om het evenwicht in de atmosfeer te bereiken, waar de snelheid van de productie en het verval gelijk zijn?” Ze bepaalden dat het 30.000 jaar duurt om het evenwicht te bereiken. Ik weet niet hoe ze dat bepaald hebben. Maar volgens mijn onbevooroordeelde mening hebben ze twee fouten gemaakt. Ze stelden: 
Je moet weten hoeveel koolstof-14 het inademde toen het nog leefde. ’t Werkt niet. Meer informatie op www.arky.org. Artikelen van Ron Cooper, dat de aarde nog niet het evenwicht heeft bereikt. Een ijklijn. Als ’n dier nog steeds leeft zou ’t circa 16 klikken op de Geigerteller moet geven, per minuut per gram. Bij 8 klikken, ’t heeft één half-leven gehad. 4 klikken, twee half-levens, etc. Dit wordt een ijklijn genoemd. In theorie lijkt het erop dat het werkt. Maar er zijn verscheidene echt duidelijke veronderstellingen. Ik snap niet dat ze ’t niet zien. 
18 cm hoog.
In 1949 ontdekte men koolstofdatering en men deed verschillende testen: “De poot van een mammoet bleek 15.000 jaar, maar de huid 21.000 jaar.” Hoe kunnen 2 gedeelten van hetzelfde dier verschillende leeftijden hebben? Het is duidelijk: één van de getallen is foutief. Zijn ze allebei wel juist? En als één juist is, welke dan? Het is niet te bepalen. 
In 1971 was een zojuist gedode zeehond koolstofgedateerd op 1.300 jaar oud. 
Niets meer dan 13e-eeuwse alchemie.” Mee eens. Da's uit 1981. Ik heb alles op chronologische volgorde, ’t wordt nooit beter. 
Professor Reiner Protsch von Zieten nam ontslag in februari 2005, omdat hij jarenlang loog over koolstofdatering. Zijn bedrog werd in februari 2005 ontmaskerd. Hij dateerde het ‘Bischof-Speyer’ skelet op 21.300 jaar. Maar in Oxford werd het op 3.300 jaar gedateerd.
[1975] In een Geologisch Rapport voor Professionelen, Verslag 862, waar sommigen twijfels over hebben, maar ik heb ’t ergens in m’n bibliotheek. Ik wil je hier enkele dingen laten zien. Het bevat allerlei artikelen over het koolstofdateren van dingen in Alaska. Ze hebben monster SI454 koolstofgedateerd. Het staat hier op de kaart. Ze zeiden dat het 17.210 jaar oud was, plus of minus 500 jaar. Toen testten ze monster SI455 en zeiden: “Deze is 24.140 jaar oud.” 17.000, 24.000. Nou dat werkt goed, totdat je erachter komt dat dit hetzelfde monster is als SI454. Hetzelfde monster, opnieuw getest. Is het dan 17.000 of 24.000? Monster 299 was minder dan 20.000 jaar oud. Dat teken < betekent kleiner dan. Monster L-137X is groter dan 28.000. Zo te zien werkt ’t goed. Deze is minder dan 20.000, die is meer dan 28.000, maar L-137X en 299 zijn hetzelfde monster. Hoe kan een monster tegelijkertijd groter dan 28.000 en kleiner dan 20.000 zijn? Rekenkundig onmogelijk. Niet zo goed. 
Eens debatteerde ik met ’n professor, en hij werd zo boos: “Hoe kunt u Reader's Digest als bron gebruiken?” Ik zei: “Meneer, ik gebruik Reader's Digest als bron voor een foto van het dinobot, en niet als bron voor het feit zelf.” Hij zei: “Oké, oké.” En ’t debat ging verder. Maar dinosaurussen worden geacht 70 miljoen jaar oud te zijn. Een Rus dateerde dinobotten op minder dan 30.000 jaar. Hugh Miller uit Ohio vroeg of ze vier monsters van dinobotten wilden koolstofdateren. Dat kostte $600. Ze dateerden ze op minder dan 20.000 jaar oud. Toen zei hij: “Dit zijn dinobotten.” Toen zeiden ze: “Dan zijn ze geen 20.000. We testen ze opnieuw.” Waarom kunnen ze geen 20.000 zijn? Zij zeiden: “Omdat dino's 70 miljoen jaar geleefd hebben. Als je ’t ons verteld had, hadden we ze nooit gedateerd.” Een vriend van me, inmiddels overleden, deed veel archeologisch werk. Hij groef in ’n put en vond lagen van verbrand hout. Goed voor koolstofdatering vanwege de koolstof. Hij deed monster A in een zakje, van die en die laag, op zoveel meter diepte. 3 meter lager vond hij nog meer lagen verbrand hout. Een verwoeste stad. Dit werd monster B. Hij vroeg of ze dit wilden koolstofdateren. Het kostte $600. Monster A was, ik ben ’t vergeten, 3000 jaar oud. Monster B was 4000 jaar oud. Hij wachtte 6 maanden, verwisselde de labels, en bracht ze naar hetzelfde laboratorium voor koolstofdatering. Nu is monster B in het bovenste zakje, hij heeft alleen de labels verwisseld. Ze geven hetzelfde resultaat: 3000 en 4000. Het werkt gewoon niet. 
Hier zijn wat dingen te overwegen wat betreft koolstofdatering. Dateer ’n monster met bekende leeftijd, dat werkt niet. Dateer een monster met onbekende leeftijd, dan wordt verondersteld dat ’t werkt. Da's geen wetenschap. Chemische elementen die vervallen produceren helium. De hoeveelheid helium in de atmosfeer indiceert een ouderdom van minder dan 2 miljoen jaar, niet miljarden jaren.
Deze man zegt: “Rotsen dateren de fossielen, maar de fossielen dateren de rotsen meer accuraat.”
Hij was chef van de Maan en Aarde Wetenschapsafdeling bij het ruimtevaartcentrum NASA in Houston. Hij was bezig met maangesteente. Hij zei dat men leeftijden vond van 10.000 jaar tot miljarden jaren in hetzelfde gesteente. Zie zijn website, jpdawson.com. Hoe kan één gesteente tegelijkertijd 10.000 en miljarden jaren oud zijn? Iets is mis. Het boek Bones of Contention heeft ’n hoofdstuk genaamd: “Het dateringsspel.” Wanneer het noodzakelijk is verandert men de datums. Als ’t niet in de theorie past: “Laten we ’t opnieuw testen, totdat ’t in de theorie past.” De theorie is belangrijk, niet de feiten. De evolutietheorie is een goed beschermde staatsreligie. En dat is alles wat het is.
“Werkt kalium-argon datering?” De getallen zijn groter, maar de problemen en de veronderstellingen zijn precies hetzelfde. Demonstratie toont aan dat ’t niet werkt. Kalium vervalt zeer langzaam. Koolstof-14 heeft een half-leven van 5.700 jaar. Maar kalium-40 heeft een half-leven van 1.3 miljard jaar. Een zeer langzaam verval. Even voor de duidelijkheid, Uwe edelachtbare, alle dateringsmethoden zijn gebaseerd op het verval van een element. Uranium vervalt tot lood. Kalium vervalt tot argon. Ze gaan allemaal naar beneden in het periodieke systeem, niet omhoog. Allemaal naar beneden. Voor de duidelijkheid moeten we dat dus even in de gaten houden. 80% van het kalium in ’n monster van een ijzeren meteoriet, kan in 4½ uur door water verwijderd worden.
Kalium verandert langzaam in gas, en argon is ’n gas. Men gebruikt ’t ook voor solderen. Kalium verandert dus in argon. Wanneer gesteente smelt en uit de vulkaan schiet, ontsnapt het gas. De theorie zegt dan: “De klok is teruggezet met deze nieuwe laag. Het is 0 jaar oud. Zelfs al was het 4,5 miljard jaar in de aarde, de argon is weg. Want alles is gesmolten en het opeengehoopte argon-gas is ontsnapt. We kunnen dus lava, as of welk vulkanisch materiaal ook argon-dateren.” Deze aslaag (genoemd naar Kay Behrensmeyer) heeft men dus gedateerd. Ze zeiden: “212 tot 230 miljoen jaar oud.” Alle wetenschappers kwamen overeen: “Die laag is circa 200 miljoen jaar oud.” Totdat Richard Leakey kwam opdagen in 1972. 
Hij begon onder de KBS Tuf te graven. Hij vond daar een perfecte normale menselijke schedel. Iedereen in paniek: “Hoe komt ’n normale menselijke schedel onder 200 miljoen jaar oud gesteente terecht, als de mens pas 3 miljoen jaar geleden begon te evolueren? Onmogelijk!” Ze zochten dus de oorzaak, begroef iemand deze persoon onder de lagen? Is er een aardbeving geweest? Is hier ergens een breuklijn? Nee. Het enige wat geconcludeerd kon worden was: “Er is een normale menselijke schedel onder 200 miljoen jaar oud gesteente.” Één groep zei dat ’t bewijst dat er 200 miljoen jaar geleden buitenaardse wezens kwamen. Zou je niets eens kunnen dat het gesteente misschien niet 200 miljoen jaar oud is? Ze kwamen er dus achter dat het geen begrafenis of iets anders was, de persoon lag daar onder de aslaag. Men nam 10 extra monsters van de KBS Tuf. Houdt het in gedachten dat het vele malen gedateerd was en iedereen was het er overeens dat het 212 miljoen jaar oud was. Maar die 10 extra monsters werden nu gedateerd en ze zeiden nu: “Het is slechts 0,5 tot 2,6 miljoen.”
In 1969 toen men naar de maan ging en maangesteente mee terug nam, zei men dat de aarde nu 3,5 miljard jaar oud is. Dat was de officiële leeftijd. Dat hebben ze overigens bepaald met kalium-argon datering. Zie dit artikel. 
Test men dus een monster met bekende leeftijd, dan werkt ’t niet. Test men een monster met een onbekende leeftijd, dan zou het ineens wel werken. Het werkt gewoon niet. Ik heb er genoeg van dat ik belastinggeld moet betalen om dat wetenschap te noemen. Dat is geen wetenschap maar fantasie. Zie ook het boek The Evolution Cruncher of het boek van het RATE-project, Radioisotopes and the Age of the Earth. Er is ook heel veel in het boek van Walt Brown: In the Beginning. Hij is een doctor in de natuurkunde en jaren lang professor geweest bij de luchtmacht. Ik ben het met hem over ’n aantal dingen oneens, maar dat heb ik met iedereen. We hopen dat ze zich allemaal bekeren. We nemen 5 minuten pauze, komen terug en spreken over: “Zijn er verse dinobotten gevonden?” |
||
| Creation Science Evangelism 488 Pearl Lane Repton, AL 36475 1 (855) BIG-DINO (244-3466) Official Website |
||
| Auteursrechten © 2005. Beschikbaar gesteld op de Internet door Michel Snoeck, Anno 2013. Deze pagina laatst herzien: 30 April, 2017 |
| Advertentie |
 |